Şöyle sürekli blog yazanların hassstasıyım. Hani öyle böyle değil, bulup hepsinin yanaklarını sıkmak istiyorum. Zira ne sıkıcı iştir, öyle üşeniyorum öyle üşeniyorum ki bir şeyler anlatmaya. Oysa başkası anlatınca ne kadar çekici geliyor, nasıl da seviyorum. Çok kral insanlar var mesela, hani 'king' cisinden.
Sıkıntıdan patlamak üzereyim. Sabah dersane sınavım var ama bu benim umrumda değil. Daha da açıkçası sınav zorunlu olmasaydı gitmezdim. Fakat bunun son şansım olduğunu öğrendim. Bir de ben gerçekten istediğim bölümde okumak istiyorum lan. Bunu söyleyerek aynı zamanda yatmayı, film izlemeyi, kitap okumayı vs. yani ders çalışmak dışında her şeyi yapmayı beceren benden başka güzel insan yoktur.
Ha film demişken bugün bir film izledim, çok güzeldi. Adıı ımms, Incendies.
Uzun zamandır ''haydi laylaylom takılalım kanka'' havalarında komedi filmlerine takmıştım fakat bugün hayatıma bir dramın girmesi güzel oldu. Acıyı vücudumda tekrar hissetmek güzel.
Böyle hüzünlü fimler izleyince aslında kendi problemlerimin su yüzeyine çıktığını, aslında onlara üzülüp ağladığımı da kimse bilmez be sevgili blog. Benim ağlamak için evcil acılara ihtiyacım var misal. İlla ki bir şeyler iteklesin beni, somut şeyler.
Neyse
Şimdi de Cashback diye bir film izliyorum ama 72. dakikasından sonrası olmadığı için film izlemek resmen işkenceye dönüştü. Bu filmin sonlandırıp yatmak dileğiyle.
Hoşçakalın!
