I'm sad alone. I'm so sad on my own

Koca bir YALNIZlıktan ibaret dünya. Koskacaman bir YALNIZlık, yalan bulutu. Her şey, herkes yalnız. Her bile şey'den ayrı/YALNIZ. Çocuklara bitmez tükenmez derslerde öğretilen bu, sadece YALNIZlık.

Bugün günlerden ne? Aylardan hangisi; hangi yıla saplandım kaldım?

Bugün insanların can sıkıcı bahaneler bütünü olduğuna karar verdim ve

merak ediyorum;

Tanrının da bir bahanesi var mı yarattığı aciz insanlar için?

Varsa yoksa YALNIZlık!

Bu yaptığım iş ayıp/rezalet

Okumak güzel iştir ey insanlar ama yazmak biraz ...

Kafam karmakarışık son gülerde, kendimi tanımamakla meşgulüm. Narkoz etkisi yapıyor hayat, farkında değilim ayrıntıların arasına sızmış gerçeğin. Bir şiir tadında geçiyor günler.

''çekilmez bir adam oldum yine

uykusuz, aksi, lanet

bir bakıyorsun ki ana avrat söver gibi

azgın bir hayvan döver gibi

o gün çalışıyorum

sonra birde bakıyorsun ki

ağzımda sönük bir cigara gibi tembel bir türkü

sabahtan akşama kadar sırt üstü yatıyorum ertesi gün

ve beni çileden çıkarıyor büsbütün

kendime karşı duyduğum nefret ve merhamet ''

Sonra karanlık bir ormanda koşturduğunun farkında olmayan alice gibi şaşkınlıkla kulak kabartıyorum birisinin sözlerine;

Senin tek sorunun umutsuzluk ve kırılganlık diyor.

İşte şimdi hepten pes etmek üzereyim...