Kafam karmakarışık son gülerde, kendimi tanımamakla meşgulüm. Narkoz etkisi yapıyor hayat, farkında değilim ayrıntıların arasına sızmış gerçeğin. Bir şiir tadında geçiyor günler.
''çekilmez bir adam oldum yine
uykusuz, aksi, lanet
bir bakıyorsun ki ana avrat söver gibi
azgın bir hayvan döver gibi
o gün çalışıyorum
sonra birde bakıyorsun ki
ağzımda sönük bir cigara gibi tembel bir türkü
sabahtan akşama kadar sırt üstü yatıyorum ertesi gün
ve beni çileden çıkarıyor büsbütün
kendime karşı duyduğum nefret ve merhamet ''
Sonra karanlık bir ormanda koşturduğunun farkında olmayan alice gibi şaşkınlıkla kulak kabartıyorum birisinin sözlerine;
Senin tek sorunun umutsuzluk ve kırılganlık diyor.
İşte şimdi hepten pes etmek üzereyim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder